Obiecaj mi - Richard Paul Evans

Autor: Richard Paul Evans
Wydawnictwo: Znak literanova
Ilość stron: 296


„Złamane przyrzeczenia są jak rozbite lustra. Ranią tych, którzy się ich kurczowo trzymają i wpatrują w popękane odbicia samych siebie.”

Sięgając po Obiecaj mi miałam naprawdę wielkie nadzieje. Mimo iż wcześniej rzadko czytywałam tego typu literaturę, fabuła tej książki tak bardzo mnie zaintrygowała, że wzięłam udział w kilkunastu konkursach, aby wreszcie móc się z nią zapoznać. Gdy w końcu mi się udało i wygrałam, z niecierpliwością zanurzyłam się w lekturze. Czy książka spełniła moje oczekiwania?

Akcja Obiecaj mi rozpoczyna się w Wigilię Bożego Narodzenia, kiedy to Beth zakłada dawno nienoszony naszyjnik, co przywołuje wiele wspomnień; kobieta przenosi się myślami w przeszłość, do roku 1989, żeby opowiedzieć swą historię. Jej ówczesne życie wydaje się całkiem przeciętne. Bohaterka ma córeczkę Charlotte i męża Marca; pracuje w pralni chemicznej za dosyć marne wynagrodzenie, ale dzięki zarobkom Marca rodzina jakoś się utrzymuje. Beth jednak często doskwiera samotność. Jej mąż stale wyjeżdża w długie podróże służbowe, jednak nie zapomina, aby co wieczór zadzwonić i powiedzieć dobranoc córeczce. Można by powiedzieć, że przykładny z niego ojciec i głowa rodziny: pracuje, poświęca się dla dobra żony i dziecka. Jednak Marc skrywa pewną tajemnicę... Gdy wychodzi ona na jaw, wszystko powoli zaczyna się rozpadać. Charlotte zapada na poważną chorobę, a Beth o mały włos nie traci pracy. W tych ciężkich dniach w jej życiu pojawia się fascynujący mężczyzna, Matthew. Zwykła przelotna znajomość zamienia się w coś większego. Matthew wprowadza do życia bohaterki więcej kolorów, radości i nadziei na lepsze jutro. Wydaje się jednak nieco nierealny... Kim tak naprawdę jest? Co prócz romansu łączy go z Beth? I jaką rolę odgrywa w książce tytułowa obietnica?

,,Przekonałam się, że najdonioślejsze zdarzenia w naszym życiu rzadko mają miejsce wtedy, gdy się ich spodziewamy, za to bardzo często wtedy, gdy nawet przez myśl nam nie przejdzie, że dzieje się coś ważnego.”

Narracja Obiecaj mi jest pierwszoosobowa, pisana z punktu widzenia Beth, a powieść przypomina pamiętnik. Styl Evansa jest prosty i lekki, co czyni lekturę bardzo przyjemną. Nie ma zbyt wielu wątków pobocznych, a bohaterów można policzyć na palcach. Mimo że postaci pierwszoplanowych jest dość mało, to są one dobrze skonstruowane i dopracowane; łatwo je polubić i utożsamić się z nimi. Uwielbiam Beth! Jest naprawdę silną i samodzielną kobietą. Potrafiła znieść wiele przeciwieństw losu i stanąć na nogi nawet po wielkim upadku. Jej wytrwałość w dążeniu do odbudowania swojego życia zasługuje na podziw. Z kolei Matthew jest bardzo przystojny, opiekuńczy i romantyczny; można powiedzieć – ideał mężczyzny. Ciekawą postacią wydała mi się też Roxanne, przyjaciółka głównej bohaterki – zawsze pogodna, pełna życia i rozrywkowa, wnosi do powieści wiele optymizmu.

Prócz zwykłej powieści obyczajowej połączonej z romansem otrzymujemy małą dawkę fantastyki – podróż w czasie. Uważam, że ten zabieg to świetny pomysł, bo nie tylko urozmaica historię, ale także dodaje jej niesamowitości i oryginalności. Nie spotkamy tu żadnych mitycznych stworów, wampirów, krasnoludów czy latających koni; nie znajdziemy również uroków, klątw ani żadnych innych zaklęć. Mamy za to okazję ujrzeć inny rodzaj czarów – magię, którą tworzy miłość. To fantastyczna sprawa, ile można zdziałać, jeśli kocha się drugą osobę. Mimo obecności wątku rodem z fantasy, powieść ukazuje życie całkiem normalnej kobiety,  problemy, jakich doświadcza niejedna z nas. Mamy okazję zobaczyć jak sobie z nimi radzi bohaterka i jej dziecko.

„Życie jest jak domek z kart ustawiony na huśtawce lub na rozpędzonej górskiej kolejce. Jedyną rzeczą, jaka powinna nas zaskakiwać, jeśli chodzi o życiowe niespodzianki, jest to, że one nas ciągle zaskakują.”

Obiecaj mi to piękna, niezwykle ciepła i wzruszająca opowieść, ukazująca nie tylko wspaniałą miłość, ludzkie przywary i trudność życia w samotności, ale także wielką moc, jaką mają obietnice. Pokazuje, że mogą one oszukać nawet czas i nigdy nie tracą na ważności. Historia Beth uświadamia także, że zawsze warto mieć nadzieję. Nie wiem, czy sprawił to obecny w powieści motyw Bożego Narodzenia, ta atmosfera świąt, śniegu, choinki i ciepłych ciasteczek, ale książka ma w sobie coś wyjątkowego; niesamowitą magię, która otula i nie pozwala oderwać się od niej choćby na sekundę. Polecam ją każdemu.

Moja ocena: 10/10